Prefiltry wypełnione są piaskiem gruboziarnistym lub żwirem. Mogą one spełniać funkcje podobne jak osadniki.

Filtry pośpieszne zamknięte mają kształt cylindryczny i są wykonane z grubej blachy stalowej. Mogą być pionowe lub poziome. Warstwa filtracyjna składa się z piasku i żwirku o różnej granulacji (0,5-0,8mm, 3- 5 mm, 5-25 mm). Złoże filtracyjne ma wysokość 0,8 - 2,0 m. Pracują one pod ciśnieniem 4 - 6 ata. Szybkość filtracji wynosi 10 - 16 m/h. Filtry wielo-strumieniowe są ulepszone, gdyż mają większą szybkość filtracji.
Filtry super-pośpieszne mają dużą prędkość filtrowania (do 100 m/h). Filtry kontaktowe łączą filtrację z koagulacją.
Filtry namywane to te, które oprócz konwencjonalnego materiału mają naniesioną cienką warstwę masy filtracyjnej złożonej z substancji powierzchniowo-czynnej.
Filtry suche jest to specjalny przypadek filtrów pospiesznych, w których woda przesącza się przez suche (nie zalane wodą) złoże filtracyjne. Równomierność obciążenia powierzchni filtracyjnej uzyskuje się przez rozdeszczowienie wody nad złożem. 

Substancje nieorganiczne w roztworze zawierają sole powodujące twardość, pochodzące z warstw skalnych: wodorowęglany wapnia i magnezu dają wzrost „twardości przemijającej”, podczas gdy siarczany i chlorki powodują „twardość nieprzemijającą”.

Pośród innych zanieczyszczeń nieorganicznych obecnych w wodzie znajdują się: dwutlenek węgla, który rozpuszcza się wodzie dając słaby kwas węglowy, sole sodowe, krzemiany wyługowane z piaszczystych koryt rzek, związki żelazowe i żelazawe pochodzące z minerałów i zardzewiałych rur stalowych, chlorki z wtrąceń solnych, aluminium z dozowania chemikaliów i z minerałów, fosforany z detergentów, oraz azotany z nawozów.

Całkowita zawartość stałych związków rozpuszczonych (TDS – total dissolved solids) jest pozostałością w mg/l (lub ppm) otrzymaną przez tradycyjną metodę odparowania próbki wody do suchości i ogrzewania w 180°C. Pozostałość ta zawiera koloidy, nielotne związki organiczne oraz sole stabilne w tej temperaturze.

Ponieważ największą częścią w suchej pozostałości są sole nieorganiczne, TDS jest używany jako wskaźnik całkowitej zawartości związków nieorganicznych obecnych w wodzie zasilającej. Może on być mierzony bezpośrednio lub szacowany w sposób przybliżony przez pomnożenie przewodnictwa wody w μS/cm w 25°C przez współczynnik 0,7.